Daginn eftir, hinn 2. maí, kviknaði sinueldur á jörðinni Fáskrúðarbakka á Snæfellsnesi. Eldurinn kom upp sunnan vegar og varð fljótt að miklu báli í hvassri norðaustanátt. Breiddist hann til suðvesturs og varð lítið við ráðið, enda aðstæður til slökkvistarfs erfiðar í illfæru landi. Eldurinn fékk því að mestu að hafa sinn gang og brenna að ám og skurðum sem stöðvuðu útbreiðslu hans. Að austan og sunnan brann eldurinn að Kleifá og Laxá, niður til Straumfjarðarár en að norðan og vestan stöðvaðist hann við framræsluskurði. Til að kortleggja brunasvæðið var notuð Landsat gervitunglamynd sem tekin var um hádegisbil þann 7. maí. Í ljós kom að brunasvæðið á Fáskrúðarbakka var alls 3,19 km² (319 ha) og er það næststærsta svæðið sem kortlagt hefur verið frá og með Mýraeldunum miklu vorið 2006. Þó er það aðeins um tuttugasti hluti af landinu sem brann á Mýrum. Gróðurkort af Fáskrúðarbakka sýnir að brunasvæðið náði einkum til framræsts flóa og mýrlendis með fjölbreyttu gróðurfari.

Aðfararnótt 13. maí kviknaði síðan eldur á 0,25 hektara svæði í Almannadal, austan við Rauðavatn í Reykjavík. Þar logaði glatt í lúpínusinu í ungum birki- og furuskógi. Slökkvilið réði fljótt niðurlögum eldsins sem hefði getað farið um miklu víðáttumeira svæði og að nálægum byggingum